Fikirler nereden geliyor?? Andrew Norton’un kısa filmindeki esin kaynakları

Kanadalı yönetmen Andrew Norton (

Bu konu, bilimsel teorilerinin önermelerini formüle etmeye çalışanlar, gelecekteki bir prodüksiyon için senaryo yazanlar, editoryal çalışma yapanlar, web siteleri için bir sonraki podcast'i oluşturanlar için heyecan verici bir şekilde geçerlidir.

Mümkün olan en iyi çözümün ortaya çıkması için illa başınıza bir elma düşmesi ya da yakınlarınıza yıldırım düşmesi mi gerekir??

Çoğu zaman bir fikir hiç beklemediğiniz bir anda tam olarak ifade edilir. Aydınlatmanın gizemli dürtüsünün ardında ne var??

Andrew Norton not ediyor:

İlham kaynaklarının neredeyse hiç kimsenin hakkında konuşmak istemediği bir konu olduğunu düşünüyorum.

Ve yine de yazar sebat etti.

İlginç bir videoda, bu belirsiz konunun uzmanları yazarlar, sanatçılar, düşünürler ve hatta Mason ve Ursula adlı çocuklar.

David Lynch, yönetmen:

Fikirleri parçalar halinde alıyorum. Sanki başka bir odada bir yapboz varmış gibi – tüm parçalar bir arada. Ama benim odamda teker teker ortaya çıkıyorlar.

Robert Krulwich, Radiolab'ın ortak sahibi:

İlhamın başlangıç noktası olduğunu düşünmüyorum.

Belki de bu fikre biraz şüpheyle yaklaşıyorum. Sanki önce hiçbir şey yokmuş da sonra birden ışık olmuş gibi.

Beni heyecanlandıran şey kaşınıyor gibi.

Merak etmeniz, merak etmeniz, merak etmeniz gerekiyor mu?. Hiç ilham duyamıyorum.

Benzer bir tasarıma bakın: Tuhaf mobilya mutasyonları: Martin de Sulez'den abartılı bir döşemeli mobilya koleksiyonu

Chuck Close, aktör:

Her zaman ilhamın amatörler için olduğunu söylemişimdir. Geri kalanımız sadece işe geliyor.

Her harika fikir çalışmayla ortaya çıkar. Tümü.

Oturup yıldırımın kafanıza düşmesini bekliyorsanız, iyi bir fikir için bekleyemeyebilirsiniz.

Tracy Clayton, muhatap:

Benim için çoğunlukla şimşekler.

Bana öyle geliyor ki beynim her türlü şeyin bir araya geldiği uçsuz bucaksız bir manzara.

Bir şey dikkatimi çekmezse, farkına bile varmayabilirim.

Beyin fırtınası yapabilirim, bir sorunun ana hatlarını belirleyebilirim, düşünmek için bir oda bulabilirim, ancak fikir ortaya çıkmaya hazır olana kadar orada öylece otururum.

Ray Barbee, profesyonel kaykaycı:

Beni yaptığım şeyi yapmaya iten tek şey, başkalarının yaptığını gördüklerimdir.

Çoğu insan bir şeyi taklit ederek işe başlar, ancak daha sonra bu kendi ürünleri haline gelir çünkü onu birebir kopyalamanın gerçekten bir yolu yoktur.

Bu yaklaşımın en güzel yanı, kopyalayarak özgünlüğe ulaşabilmenizdir.

Bu süreçte, tamamen farklı bir şey haline gelir.

Louise Elizabeth (Lulu) Miller, yazar, sanatçı ve Invisibilia projesinin direktörü:

İlham beyinde küçük bir tekmedir. Bu bir tokat gibi. Aynı zamanda bir yumruk ve bir uyanış. Dünyanın, aptal beyninizin bir zamanlar bildiğinden daha fazla ihtişam ve gizeme sahip olduğunun farkına varmaktır.

Bir hikaye anlatıcısı olarak benim işim bu mucizeyi göstermek, onu bir kaideye oturtmak.

Bunu okuyan, dinleyen veya izleyen kişinin de hissedeceği şekilde yeniden yaratmaya çalışıyorum.

Susan Orleans, yazar:

Neredeyse her zaman bir hikayeyi bitirdiğimde, bir daha hiç fikir bulamayacağımı hissettiğim bir dönemden geçerim.

Sadece orijinal, heyecan verici veya merak uyandırıcı bir şey bulamıyorum.

Aşık olmakla ilgili benzetmenin gerçekten yerinde olduğunu düşünüyorum.

Çoğu insan, eğer bir ilişkileri varsa, diğer kişi hakkında bu şekilde hissedebilecekleri bir durumu hayal bile edemez.

Ama sonra birinin bakışlarıyla karşılaşırsın ve o kişi benim dersin.

Tasarım Müzesi sizi, bazı ifadelerin ücretsiz çevirisini sunan bu kısa videoyu izlemeye davet ediyor.

Belki sizin de kendi gizli ilham kaynaklarınız vardır.
Fikirlerinizi yorumlarda paylaşın!

İlginç bir iç mekan: Paris 9. Bölge: Bir kentsel çevre, spor, sanat ve kültür alanı olarak Paris Duperré spor alanı