Amerikan demiryollarının mastodonları Matthew Mulkiewicz’in fotoğrafıyla medeniyetin amansız yürüyüşü

Tasarım Müzesi'nin sayfalarında seyahat etmeyi seven herkese iyi dilekler ve keyifli yolculuklar.

Türkiye'da naftalinli buharlı lokomotiflerden oluşan parklar var. Modern yakıtlara bağlı olmayan, kendi türünde benzersiz bir ulaşım aracıdır. Basit bir baltayla doğranıp fırına atılabilecek yeşillikler, turba veya odun kömürü olurdu. Ve su, herhangi bir su, içilebilir değil.

Teknik açıdan daha gelişmiş Amerikalılar için geçmişin araçları hala çalışıyor ve trenleri taşıyor. Amatör fotoğrafçı Matthew Mulkievics bir fotoğraf galerisi hazırladı. Buharlı lokomotiflerin bu fotoğraflarını çekmiş. Kendi fotoğraflarını çekmeye 2005 yılında, ülke çapında yaptığı seyahatler sırasında başladı.

Modası geçmiş araçlara olan merakı çocukken başlamış. Tüm dünyada en sevdiği tatil, bir sürü hediyenin ve eğlencenin olduğu Noel ağacıdır. Küçük Matthew'a bir demiryolu verildi. Çocuk, raylar boyunca ilerleyen oyuncak treni izlerken büyülenmiş gibi duruyordu. O zamandan beri onlara aşık.

Tek bir mobil ateş kutusunun ne kadar duman ürettiğini görün. Yukarı doğru kabarır ve kendine özgü bir resim oluşturur. Fotoğrafın tamamı siyah beyaz ve mavi dokunuşlu. Sadece fenerler turuncu renkte yanıyor ve rayların aynaya benzeyen yüzeyine yansıyor.

Raylar dönüyor, bu yüzden tren önceden yavaşladı. Bir trenin kendi yolunu bulması kolay değildir. Işığın yansıması, tekerleklerin altındaki şeritlerin ne kadar düzensiz olduğunu ortaya çıkarıyor. Yan tarafta bir orman çiti uzanır ve ateş püskürten bir mastodon gece boyunca rahatça at sürer.

Siyah beyaz retro tarzı fotoğraflar. Eski köprünün üzerinde duran bir adam, birkaç saniye içinde bir duman bulutu içinde boğuluyor. Kar oldukça taze çünkü raylar pudralandı ve henüz kimse üzerinden geçmedi. Uyuyanların arasındaki çimenler rahattı, sık sık rahatsız edilmezdi.

Lokomotifin modeli, sadece dış hatlardan, projektörün konumundan ve daha uzun bacadan da görülebileceği gibi farklıdır. Tren geçmişten geliyor gibi görünüyor.

Matthew bu kareyi en başarılı çalışması olarak görüyor ve bir fabrika işçisinin oğlunun yanından geçen buharlı trene şaşkınlık ve hayranlıkla bakışını fotoğraflayabildiği için çok mutlu. Çocuk figürü açıkça görülebiliyor. Geri kalan her şey silinip gider, arka plana dönüşür. Bu bebeğin duyguları en önemli konudur. Fotoğrafların yazarı yıllar önce kendisini bu fotoğrafta tanımış.

Benzer bir tasarıma bakın: Döner kapı, sadece ambiyansı değiştirmekle kalmayıp mekanın bir bütün olarak algılanmasını da sağlayan yenilikçi bir iç mekan unsurudur

Bazı gezginler tatilde sıra dışı otelleri, bazıları da ilginç yürüyüş parkurlarını keşfeder, ancak Matthew yol kenarlarındaki küçük kulübelerde yaşamaya alışkındır. Bize fotoğraf çekmeye şafak vakti başladığını ve gece geç saatlerde bitirdiğini, sadece en iyi kareyi yakalamaya çalıştığını söylüyor. Sonra saatlerce oturuyor ve fotoğrafları doğru hale getirmek için photoshop kullanıyor.

En sevdiği yer şalterlerin yanı. Buharlı trenler yavaşlar ve duman puflarına buhar eklenir. Raylar dönüyor veya ayrılıyor, seçenekler sunuyor. Tren dümdüz ilerliyor, ama zaten yavaş ilerliyor ve duman bacaya ayak uydurarak neredeyse dikey olarak yükseliyor. Siyah beyaz, zamansız bir görüntü. Böyle bir fotoğraf yüzyıl önce ya da dün çekilmiş olabilir.

Matthew çocukluğundan beri buharlı trenleri sevdiğini itiraf ediyor. Ama muhtemelen çok fazla duman ve buhar çıkardıkları içindir. Bu sadece bacadan çıkan ve yukarı doğru yükselen, ardından yavaş yavaş dağılan renkli duman puflarıdır.

Demir at ve yolu görüntünün üçte birini kaplıyor. Yamaçlarda taş patikalar ve çıkıntılı kayalar görülebilir. Çalılıklar alçaktır ve yaprakları çoktan dökülmüştür. Çok fazla kar yok ve çıkıntı yapan nesneleri örtmüyor. Bu, ilkbaharda sıcak bölgelerdeki buzlar erimeye başladığında olan şeydir.

Siyah beyaz fotoğrafın kahramanı, ağaçları çevreleyen karla birleşen ve dalları kırağı ile süsleyen dumandır. Eski yarım istasyonlarla ilgili benzer görüşlerimiz var. Şu anda raylarında neredeyse hiç buharlı tren olmaması dışında.

İstasyonun güçlü projektörleri, lokomotifin ve vagonların parlak yüzeyine buhar ve duman püskürten bir parıltı yaydı. Gecenin fonunda her şey altın rengine bürünüyor. Sağda, siyah arka planda, sadece geçen bir lambanın kırmızı gözü görülebiliyor.

Bu retro esintili fotoğrafta bir tren fırtınanın içinden geçiyor. Demir bir atın tam hızda giderken çekilmiş birkaç fotoğrafından biri. Uzun ağaçlardan oluşan bir çit, karanlık bir duvar gibi duruyor. Geçmiş çağlardan kalma, oflayıp puflayan ve vagonları arkasından sürükleyen çalışkan bir işçi.

Yükselen güneşle renklenen duman. Matthew tatildeyken bu çekimler için gerçekten erken kalkıyor. Aşağıda hava hâlâ karanlık ve tren sadece tek tük, loş noktalarda görülebiliyor. Tren ışığı taşıyor.

Fotoğrafçının çoğunlukla kışın ya da kuzeyde seyahat ettiği izlenimini ediniyorsunuz. Duman çıktıktan sonra ikinci kahraman. Sık orman arka plandadır.

En sevdiği eğlencelerden biri de gece geç saatlere kadar şalterlerin yanında nöbet tutmaktır. Ray yayları batan güneşin ateşini yansıtır. Gökyüzü kırmızı ve sarının parıldayan bir tonunda. Nesneler bu arka plana karşı siyaha döner. Duman, arka planın daha açık olduğu yukarı doğru akar.

İlginç bir iç mekan: İzlanda'nın doğasının çeşitliliği ve cazibesi – muhteşem bir ülkenin çarpıcı fotoğraf koleksiyonu