Mum her zaman romantik bir özellik değildir. Çok uzun bir süre boyunca bir konutu aydınlatmak gibi pragmatik bir görevi yerine getirdi. Erimiş yağın yüksek sıcaklığına dayanabilen bitki saplarından mum yapan eski Mısırlılar hakkındaki bilgiler dikkate alındığında, tarihi çok eski olarak kabul edilebilir.
Romalılar karanlıkta yolculara hizmet eden veya konutları aydınlatan bir aleti mükemmelleştirdiler. Yazılı kaynaklar M.S. birinci yüzyılda bir Roma şamdanının varlığından söz etmektedir.. antik bir teknolojik şaheser olarak kabul edilen bir Roma lambası.
Koyun ve sığırların hayvansal yağından (ana bileşen) yapılırdı, bitki özleri içerirdi ve sert, neredeyse renksiz ve tatsızdı, ancak yine de yenilebilirdi.
Açlık krizine girerek yürüyüş sırasında mum yiyen askerlerle ilgili hikayeler anlatılır. Yüzyıllar sonra, Britanya'da aylarca dünyayla bağlantısı kesilen deniz feneri bekçileri, mum tüketimini kabul görmüş profesyonel bir uygulama haline getirdiler.
En pahalı yağlı mumlar da dahil olmak üzere tüm mumlar, her yarım saatte bir fitildeki kirin temizlenmesini gerektiriyordu ve bu da alevi söndürebiliyordu. Kimya olmadan mumlar ağır bir şekilde tütüyor, zayıf, donuk bir ışık yayıyor ve itici gazın yalnızca %5'ini kullanarak hızla sönüyordu.
Benzer tasarıma bakın: İç mekanınız için sonbaharın dayanılmaz cazibesi
Haftada yüzlerce mumun yakıldığı Ortaçağ şatolarında, bu mumları idare etmek için tam bir hizmetli kadrosu istihdam edilirdi. Ve 17. yüzyıla kadar tiyatro salonlarında mumlar, kendilerine emanet edilen bu sorumlu görevden büyük gurur duyan çocuklar tarafından izlenirdi.
Bazen performansın en dramatik anında yanan parçaları söndürmek için sahneye çıkarlardı. Seyirciler küçük işçilerin varlığına tepki göstermediler, ancak tüm eylemlerin doğru ve güvenli bir şekilde gerçekleştirilmesinden her zaman memnun oldular.
Bir sonraki aşama, daha orantılı olarak eriyen balmumu mumlarının ortaya çıkmasıyla başladı. Yeni malzeme hayvansal yağdan üç kat daha pahalıydı ama balmumu mumların alevi daha canlı ve güzeldi.
Kilise ayinleri sırasında tapınaklarda ya da bayram vesilesiyle zengin soyluların evlerinde kullanım lüksüne izin verilirdi. 1765'teki verilere göre, Birleşik Krallık'ta yaşayanlar kış döneminde her ay yüz pounddan (pound=0,45 kg) fazla balmumu mum yakıyordu.
Sonraki yüzyılda, daha pahalı olanlar beyaz ve parlak balmumundan, katı bitkisel yağlardan yapıldı ve renklendirildi – Çin'den ithal edilen bir pigmentle sarı, Amerika kıtasının kuzey kıyısında kullanılan defne yaprağı ile kokulu yeşil.
18. yüzyılın sonlarında balina yağı ilk olarak neredeyse kokusuz yanan mumların üretiminde kullanıldı.
19. yüzyılın ortalarında kimya, daha ucuz bir malzeme olan stearini sunarak mum yapımına katkıda bulundu. Uzun ömürlü, estetik ve kokulu mumların endüstriyel üretimi başladı.
1850 civarında, petrolün rafine edilmesi süreci, beyaz renkli, berrak mavimsi bir alevi olan ve lekesiz yanan bir madde olan yapay balmumunu (parafin) ortaya çıkardı.
Birkaç temizlik aşamasından geçen ve bu nedenle tavan ve duvarların görünümü için tamamen ekolojik ve güvenli olan bir maddeden yapılan mumların günümüzdeki amacı özel, sıcak, samimi ve biraz da mistik bir atmosfer yaratmaktır. Bu harika nesneler, iç mekanların dekorasyonunda ince dekoratif unsurlar olarak hizmet eder.
İlginç iç mekanlar: Mumların iç mekanlarda tüm durumlar için kullanılması, modern tasarımcıların hizmetinde olan eski bir icattır
Bahsederken yanlışlıkla mumların dünyada hangi dönemde kullanılmaya başlandığını belirtmediniz. Sizce mumlar hangi medeniyet tarafından keşfedildi ve ne amaçla kullanılmaya başlandı?
Mumlar ilk kez Mısır medeniyeti tarafından keşfedilmiştir. M.Ö. 3000 yıllarına kadar uzanan tarihiyle, mumların aydınlatma amacıyla kullanıldığı bilinmektedir. Mısırlılar mumları tapınaklarda, mezar odalarında ve evlerde kullanarak geceleri aydınlatma sağlamışlardır. Ayrıca mumlar, ritüellerde ve dini törenlerde de kullanılmıştır. Mumların günümüzde dekoratif ve aydınlatma amaçlı kullanımı yaygın bir şekilde devam etmektedir.