Tasarım Müzesi sayfalarını düzenli olarak ziyaret eden tüm güzellik severlere iyi akşamlar.
Sanatçılar sadece dünyamızı süslemekle kalmıyor, aynı zamanda onu daha nazik bir yer haline getiriyor. İç mekanlar için duvar boyaması yapmaya veya odaları benzersiz bir dekorla dekore etmeye çalışıyoruz. Bazen işleri kendimiz yaparız, bireysel konutlar yaratırız. İnsan yapımı nesneler bir evi daha rahat hissettirir.
Birleşik Krallık'tan bir sanatçı, düşüncelerini ve güzellik yaratma arzusunu ifade etmenin yolunu buldu. Omid Asadi Manchester'da yaşıyor. Her sonbaharda parklardaki sararmış ve dökülmüş akçaağaç yapraklarını topluyor ve onlara ikinci bir hayat veriyor. Onun kompozisyonları dekoratif ağaçlar değil, derin bir felsefi anlam taşıyan bir kuyumcu işçiliğidir.
İnsan profili yaprağın ana kısmından ince, açık renkli bir sırtla ayrılır. Çizgi, dallarından kuşların uçup gittiği bir ağaç oluşturur. Geçip giden hayatın ve yılların sembolü. Eserin adı Yaprağın Zihni. Sanatçı, resimlerini bir iğne ve minyatür bir bıçakla bir kâğıt üzerinde oluşturuyor. Başka aracı yok.
Bu mücevherli eserin başlığı basitçe – Arabalar. Hayatın basit bir resmi. Taştan bir yol ve üzerinde at arabaları. Kaldırımdaki toynak sesleri duyuluyor gibi. Fırçayla bile bir yaprağın üzerine resim yapmak zordur. Yarım yapraktan kesmek için bir neden daha.
Sadece Bir Karahindiba. Yazar temalarının çoğunu şiirlerden alıyor. Bu bir kır çiçeğinin yaşamına bir övgüdür.
Omid Asali sadece güzel sonbahar yapraklarına baktığını söylüyor. Bir anda her birinin ayrı ayrı eşsizliğini ve anlamını görmeye başladı. Onun için onlar artık devrilmiş ağaç parçaları değil, birer imgeye dönüşmüşlerdir. Fikir değişikliğini Newton'un keşfi ile karşılaştırıyor. Elmalar binlerce yıldır ağaçlardan düşüyor. Ve sadece İshak onlarda dünyevi çekim yasasını gördü.
Efsanevi Ernesto Che Guevara'nın portresi en eski eserler arasında yer alıyor. Sanatçının hayatında yapraklarla ilgili yeni vizyonu, bir kağıt kesme sergisine yaptığı ziyaretle aynı zamana denk geldi. Burada, tarzının bitkisel tasarım olduğuna inanarak daha basit bir teknik kullanıyor.
Benzer bir tasarıma bakın: David Abad koleksiyonundan güzel Phi avizeler: bir ışık ve gölge oyunu
Bestenin adı Aşk. Bu konuda yorum yapmanın bir anlamı yok, her şey yazarın mücevher sanatıyla anlatılıyor.
Bunun nedeni sadece Manchester'ın Amid'in kullandığı en fazla sayıda akçaağaç yaprağına sahip olması değil. Kendilerine has özel bir çekicilikleri vardır.
Sanatçının çalışması sadece bir sonbahar iç mekanı değil. Bu yüksek sanat. Sonuçta, doğanın malzemesi bir kağıt parçasıyla karşılaştırılamaz. Yaprak heterojen olduğu için her milimetreye farklı bir kuvvetle basılması gerekir. Kartal tablosunda da kahverengiden sarıya bir geçişle doğal renklendirme kullanılmıştır.
Göz sadece bir görme organı değildir. Dünyaya açılan bir pencere ve ruhun bir yansımasıdır. Ruh halimiz ve zihin durumumuz, çevremizi algılayışımız ve meydana gelen olaylara karşı tutumumuz. Bu gözün sahibi güzeldir ama nedense hüzünlüdür.
Tüy. Yeşil bir plantasyon ve bir sonbahar sokağı sergileniyor. Kuşlar daha sıcak iklimlere gitmeye karar veriyor. Düşünceler gibi, bir yerde uzun süre kalamazlar ve sürekli uçup giderler.
John Lenon birçok tabloda tasvir edilmiştir. Evlerin duvarlarını ve çitleri idollerinin boyadığı gibi süslüyor, bunu sokak sanatı gibi yapıyor. Ancak akçaağaç minyatüründe özellikle doğal görünüyor. Pürüzlü yüzey portreye hacim kazandırıyor.
Amida'nın Anka Kuşu küllerden değil, alevlerden doğmuştur. Renklerine ve şekillerine bakın, alev dillerini andırıyor.
Yaşlı bir adamın eli. Esnek ve nasırlı. Yazar kırışıklıkları damarlardan oluşturduğu için birkaç yaprak kullanılmıştır.
İran vaşağı tıpkı doğada olduğu gibi güzel ve dikkat çekicidir. Nadir bir kedi türü yok olma tehlikesiyle karşı karşıya ve yazar eseriyle insanlara bunu hatırlatıyor.
Sanatçı başkalarının acılarına yabancı değil. Doğanın Çığlığı temasını oluşturmak için yeşil bir yaprak kopardı. Etrafında keder ve acı yerine güzellik ve neşe görme arzusu hakkında şunları söyledi.
Omid Asadi evinde, çalışma masasında bir sonraki başyapıtını, yeni bir kıssayı yaratıyor.
İlginç bir iç mekan: Şık, çok işlevli bir şemsiye saati, zamanı güneşe göre belirler: şık ve kullanışsız bir aksesuar
Bu çalışmaların Omid Asadi için ne anlama geldiğini merak ediyorum. Akçaağaç yapraklarını kullanması ve onlara felsefi bir anlam yüklemesi bir mesajı mı temsil ediyor? Ya da sadece sanatsal bir ifade mi? İyi bir kurgu mu yoksa gerçekten bir felsefi derinlik taşıyorlar mı? Kendisi hakkında daha fazla bilgi edinmek isterim.