İlk fotoğraftan itibaren, lüks orijinal formları ve daha az etkileyici olmayan manzarasıyla bu binanın işlevini anlamak zordur.
Akla gelen ilk şey bir alışveriş merkezi ya da başarılı bir şirketin ofis binasıdır. Ancak varsayımlar yanlıştı: Burası Almanya'nın Weil am Rhein kentindeki Vitra Kampüsü itfaiye istasyonu.
Haziran 2013'te proje 20. yılını kutladı. Kitabın yazarı şu anda ünlü bir mimar olan Zaha Hadid'di, ancak Hadid'in yolu hiç de kolay değildi.
Bu yetenekli sanatçının nesne tasarımı olarak sınıflandırılabilecek karakteristik biçim ve hareket ifadesi arayışı ve deneyselliği ile çalışmaları oldukça radikal ve zamanının ötesindeydi, bu yüzden eleştirmenler tarafından anlaşılmadı ve kabul görmedi.
İlk projelerin birçoğu sadece kağıt üzerinde kaldı. Ancak 1993 yılı Zaha Hadid için bir dönüm noktası oldu; bir itfaiye istasyonu tasarlayıp inşa etmek üzere seçildi ve bu projeyle Pritzker Ödülü'nü aldı.
Bu arada tasarımcı, dünyada mimarlık alanındaki en prestijli ödülü kazanan ilk kadın oldu.
Binanın ana hatlarındaki şekillere, temiz çizgilere ve güçlü dinamiklere bakın! Şimdi bile zamanın dışında, gelecekten gelen bir uzaylı gibi görünüyor.
Pürüzlü beton yüzeyler bile sadelikleriyle mimarın vizyonunun güzelliğini ve benzersizliğini vurguluyor.
Aradan geçen bunca yıldan sonra mimarın bir hatıra çalışması için tekrar davet edilmesine şaşmamak gerek. Dünyaca ünlü Swarovski markası Vitra Campus kutlamalarına katılmak için inisiyatif aldı ve sadece projenin yazarını hatırlamakla kalmadı, aynı zamanda işçiliğini de takdir etti.
Benzer bir tasarıma bakın: Süpürgelikler görünmezdir ve yeri doldurulamaz
Binanın telkari işçiliği muhtemelen Swarovski yönetimine kendi eserlerini hatırlatmıştır.
Yazarın muhteşem heykeli Prima'nın yer aldığı, yapının konfigürasyonuyla uyumlu ve dev bir kristali andıran nesne ortamının nihai tasarımı, muhtemelen hem mimarlar hem de sıradan insanlar arasında daha çok tartışılacak.
Zaha Hadid Architects'in çalışmalarına damgasını vuran aynı karmaşıklık, özgünlük, özen ve tasarım dinamizmi var
Şaşırtıcı olan, beş ayrı bileşenden oluşan bu üç boyutlu kompozisyonun aslında iki boyutlu olarak yapılmış olmasıdır.
Muhteşem mekansal izlenim, levhaların belirli yönlerdeki kıvrımları, LED ışıklarla aydınlatılan cilalı yüzeyleri ve elemanların akıllıca düzenlenmesiyle elde edildi.
Prima'nın büyüklüğü de etkileyici. Uzaktan bakınca gerçekten de kırılgan kadının işlemeyi başardığı kristaller gibi görünüyorlar.
Metrelerce yükseklikteki elemanlar aslında özel endüstriyel ekipman ve teknikler kullanılarak yapılmıştır. Ama sonuç kesinlikle çabaya değer.
Sonuç olarak, Zaha Hadid'in yeni çalışmasını izlerken, nesne tasarımının ne olduğunu anladığınızı söylemek isterim, çünkü sunulan enstalasyon bu konseptin tüm ana bileşenlerine sahiptir, yani uyum (Prima itfaiye binası ile tek bir mimari topluluk oluşturur), işlevsellik (bu durumda estetik, heykel projenin mantıksal sonucuydu) ve inkar edilemez yenilik fikri.
İlginç iç tasarım: Agitagueda çok renkli şemsiye festivali, boğucu Portekiz'de yağmur için toplu bir dua gibidir
‘daki Swarovski Kristal Dünyası’nda yer alıyor. Bu enstalasyon hakkında daha fazla bilgi alabilir miyim? Ne tür bir deneyim sunuyor?