Ronan Erwan Bouroullec. Ronan ve Erwan Bouroullec. Endüstriyel tasarımcılar. İki kardeşin dahiyane stüdyo projeleri

Fransız tasarımcılar Ronan ve Erwan Bouroullec 21. yüzyılın en aktif ve aranan tasarımcıları. Büyüleyici çalışmaları organik şekiller, inovasyon, muazzam güçte enerji, hayal gücü ve yeteneğin bir birleşimidir. Yarattıkları nesneler, serbestçe birleştirilebilme ve kullanıcıların özel ihtiyaçlarına göre uyarlanabilme özelliğine sahiptir; örneğin geleneksel mobilyaların sık sık bir yerden bir yere taşınan genç insanlar için uyarlanması gibi.

Bouroullec kardeşlerin çalışmalarında romantizm ve işlevsellik ön plandadır ve tasarımcı Jasper Morrison'un "düşünceli ve disiplinli, şiirle dolu" olarak tanımladığı kendilerine özgü bir tarzları vardır.

Ronan (1971) ve Erwan (1976) Kemper, Brittany, Fransa'da doğdular.

Kardeşlerin sakin geçen kırsal çocukluklarında hiçbir şey bir gün tasarımcı olacaklarına işaret etmiyordu. Büyükanne ve büyükbabaları toprakta çalışıyordu ve ebeveynleri doktordu.

"Endüstriyel tasarım okumak için Paris'e geldiğimde bile ne olduğu hakkında pek bir fikrim yoktu. Ancak birkaç yıl sonra, National School of Arts and Crafts'ta mobilya tasarımı eğitimi alırken, evrensel bağlantılar olduğunu fark ettim. Ronan Bouroullec

Mezun olduktan sonra Ronan, Fransız hükümetinden mobilya ve seramik örnekleri üretmesini ve sergilemesini sağlayan bir burs aldı. Erken bir aşamadan itibaren tasarıma kendine özgü bir yaklaşım geliştirdi – temiz, esnek ve özlü. 1997 yılında, diğerleriyle birleşerek daha büyük nesneler oluşturan sekiz beyaz polipropilen vazodan oluşan bir set üretti. "Bunları birleştirmenin yüzlerce farklı yolu var," diyor Ronan.

Ronan Bouroullec. Vazoların birleştirilmesi

"Erwan ve ben, sahiplerinin bunları nasıl kullanacaklarına kendilerinin karar vereceği bu tür şeyler yaratma fikrini seviyoruz.". Ronan Bouroullec

Bunlar mutfak setinin tasarlandığı ilkelerdi: ev sahipleri ana çerçeveye istedikleri gibi çekmece, tezgah, raf ve bağlantı parçaları ekleyebiliyorlardı.

Giulio Cappellini (Cappellini'nin başkanı) bu mobilya takımını Paris'teki bir ticaret fuarında gördü. Ronan'a daha önce markası için yarattığı bazı mobilya parçalarını yeniden işlemesini önerdi.

Ronan'ın gerçekten bir asistana ihtiyacı vardı ve Paris'teki bir sanat okulundan mezun olan Erwan'ı kendisiyle çalışması için davet etti.

Kardeşler 1999 yılında birlikte çalışmaya başladılar. İşbirlikleri, her birinin bireyselliğini korurken ortak bir hedefin peşinden gittiği, süregelen bir diyalogdur.

"Bir projede neyin Erwan'a neyin bana ait olduğunu tanımlamanın bir anlamı yok, çünkü bir nesneyi birlikte yaratıyoruz. Benim teknik olarak, Erwan'ın ise estetik olarak daha güçlü olduğunu söyleyebilirsiniz, ancak bu basitleştirme olur. Birbirimizle her zaman aynı fikirde olmasak da aynı şekilde hissediyoruz". Ronan Bouroullec

Birlikte yaratmak bize her projeyi daha derinlemesine analiz etme fırsatı veriyor.

"Çalışmayı mükemmelleştirmek ve üretime hazır hale getirmek için en küçük ayrıntılar üzerinde haftalarca hatta aylarca tartışabiliriz.". Erwan Bouroullec

Kardeşler, en başarılı tasarımlarının uzun tartışmalardan sonra ortaya çıktığını ve hemen bir anlaşmaya varılsa bile sonucun çoğu zaman oldukça vasat göründüğünü iddia ediyor.

"Her şeyi dürüst ve açık bir şekilde tartışabiliyor olmamız çok önemli. Yaratıcılık sadece rasyonel bir bakış açısından değil, aynı zamanda duygusal bir bakış açısından da gelir. Çözülmesi zor olan konularda bir denge bulmak zorundasınız.". Erwan Bouroullec

Tasarım sürecinin sanat gibi olduğuna inanıyorlar, çünkü yetenek, insanların keyif alacağı ve takdir edeceği bir mobilya parçası yaratıyor.

"Güzel bir melodi yaratmak için sadece altı tel kullanan bir gitarist gibi ya da bir yastık üzerindeki nakış ilmeklerinin gerçek güzellikte bir desen oluşturması gibi.". Erwan Bouroullec

Bir garajda kurdukları küçük stüdyolarında kardeşler, Cappellini için aydınlatma armatürleri ve seramikler, Almanya'daki Authentics için çeşitli vazolar, SMAK koleksiyonu için mücevherler tasarladılar.

Fransız tasarımcılar Ronan ve Erwan Bouroullec'in stüdyosu	CAPPELLINI için sarkıt aydınlatma armatürü
Rutuu vazolar	Honda Vazo
Perles mücevherleri

Ronan ve Erwan Bouroullec bugün Vitra, Cappellini, Kvadrat, Kartell, Alessi, Issey Miyake, Magis, Ligne Roset, Habitat ve Kréo Gallery ile çalışmaktadır.

Çalışmalarında Jasper Morrison, Konstantin Grcic, İtalyan Ettore Sottsas, Andrea Branzi ve Gaetano Pesce'nin belirgin etkileri görülmektedir. Kardeşler tarzlarını "kasıtlı olarak çok basit ve mizah unsurlu" olarak tanımlıyorlar.

Bouroullec kardeşler 2002 yılında Paris'teki Salone des Méditerranée'de Yılın Tasarımcısı ödülüne layık görülmüştür. 1998 yılında Paris'teki Tasarım Fuarı'nda Grand Prix, 1998 yılında Biennale de Saint-Etienne'de Birincilik Ödülü ve 1999 yılında New York Mobilya Fuarı'nda Uluslararası Mobilya Ödülü gibi çok sayıda ödül kazanmışlardır. Elle Decoration dergisi (Japonya) tarafından 2003 yılında Yılın Tasarımcısı seçildi.

Fransız tasarımcılar sergilere konu olmuştur: Londra Tasarım Müzesi'nde "Ronan ve Erwan Bouroullec" (2002), Los Angeles Modern Sanat Müzesi'nde iki kişisel sergi (2004), Rotterdam Güzel Sanatlar Müzesi'nde (2004), Vitra Tasarım Müzesi'nde "Albüm" (2012) ve Pompidou Centre'da "Bivouac" (2012). 2005 yazında Kore'deki Seul Sanat Merkezi'nde birlikte sergi açtılar.

Ronan ve Erwan Bouroullec'in eserleri New York (Modern Sanat Müzesi), Paris (Centre Georges Pompidou), Londra (Tasarım Müzesi) ve Rotterdam'daki (Beningen Müzesi) müzelerin daimi koleksiyonlarında yer almaktadır.

Kardeşler düzenli olarak çeşitli sanat okullarında ve diğer eğitim kurumlarında tasarım atölyelerine katılıyor.

Ronan ve Erwan kariyerlerinin başında şanslıydılar: Philippe Starck'ın başarısını taklit edebilecek yeni yerli tasarım yıldızları bulmaya yönelik başarısız girişimlerin ardından Fransız tasarımı yeniden canlanmaya hazırlanıyordu.

2000 yılında Issey Miyake tarafından yeni A-Poc koleksiyonu için Paris'teki bir mağazanın iç mekanını tasarlamak üzere görevlendirildiler.

A-Poc koleksiyonu için Paris Issey Miyake mağazasının iç tasarımı (2002)

İlk bakışta yapı dev bir kutu gibi görünüyordu. Cappellini'nin 2000 yılında Milano Tasarım Haftası'ndaki sergisinin merkezinde yer alan yeşil-beyaz metal konstrüksiyonun bir yatak, daha doğrusu bir tür uyku kabini olduğu ancak yakından bakıldığında anlaşıldı.

Aydınlatılmış Clos uyku alanı

Erwan Bouroullec'in ağabeyi Ronan ile birlikte Saint Denis Stüdyosu'nda yarattığı hafif ve kompakt bir mobilya parçası olan Lit Clos, sezonun en çok konuşulan sergisi oldu.

Yükseltilmiş uyku platformuna merdivenli çelik destekler kullanılarak tırmanılabilir. Lit Clos kaçınılmaz olarak bir ağaç ev ya da ranzanın çocukluk hayallerini çağrıştırıyor. Kompakt bir açık plana sahip bir alanda uyku alanı oluşturmanın modern ve akıllıca bir yoludur. Eleştirilere yanıt olarak Erwan, Lit Clos'un "bizim ve arkadaşlarımızın nasıl yaşamak istediğimiz sorusuna pratik bir yanıt" olduğunu belirtti.

Magis için Steelwood mobilya serisinin geliştirilmesindeki amaçlardan biri, her yerde bulunan plastiğe uygun fiyatlı bir alternatif bulmaktı. Ahşabı seçtikten sonra, karmaşıklığı azaltmanın ve tasarımı basitleştirmenin yollarını bulmaya koyuldular.

"Kadın, erkek, zengin, fakir herkese hitap edecek bir şey yaratmak istedik. Nesne şöyle der gibidir: "Ben iyi yapılıyım, güzelim ve dayanıklıyım, seninle birlikte onurlu bir şekilde yaşlanacağım. İnsanlar yarattıklarımızın sadece pratik yönünü değil, aynı zamanda evlerinde bulundurmanın keyfini de görmeli.

Magis için Steelwood mobilya serisi

Erwan, Mattiazzi için tasarladığı Osso sandalyeyi bu şekilde tanımlıyor:

"Amacımız ahşabın doğasında var olan duygusallığı sergilemesine izin vermekti. Zarif ve son derece cilalı sandalye, insanı ona dokunmaya veya okşamaya davet ediyor gibi görünüyor.

Mattiazzi için Osso sandalye

Cappellini için 2002 yılında tasarlanan Spring koltuk, yoğun poliüretan kaplamalı fırçalanmış paslanmaz çelik bir gövdeye sahiptir. Döşeme kumaş veya deriden yapılmış ve farklı renklerde boyanmıştır. Koltuk, ayarlanabilir bir baş dayanağı ve döner ayak dayanağı ile donatılmıştır.

Cappellini için baharlık yarım sandalye

Aynı yıl Bouroullec kardeşler Cappellini için farklı yuvarlak bölmeler içeren Cloud modüler raf sistemini tasarladılar. Ürün her iki tarafta da kullanılabilir ve renklerle denemeler yaparak ilginç kompozisyonlar oluşturabilir. Parçalar klipslerle kolayca bağlanır.

Bulut modüler raf sistemi

Bouroullec kardeşler, Yüzen Ev (2002-2006) gibi mimari projeleri de ilgi alanlarına dahil etmişlerdir.

Tasarımın sade çizgileri, dar bütçeli bir inşaat için hem pragmatik hem de şiirsel bir cevaptır. Alüminyum çerçeve, platformu çeşitli bölmelere ayıran ahşap kafeslerle kaplıdır. Teraslarda, tırmanıcı bitkilerin duvarlara ve çatıya tırmandığı büyük çiçek saksıları. Bitkiler, binanın ve kıyı peyzajının birleştirici bir bileşenidir. Manzara muhteşemdir ve evin kendisi nehir suyunda yansıtılmıştır.

"Yüzen Ev" (2002-2006)

Bir gün Vitra'nın başkanı Rolf Fehlbaum, Bouroullec kardeşlerin stüdyosunu ziyaret etti ve iki tasarımcıyı (Erwan o sırada 26 yaşındaydı ve Ronan 31 yaşına yeni girmişti) ofisini yeniden tasarlamaları için davet etti. Kardeşler serbest bırakıldı, ancak aynı zamanda sadece yeni bir ortam yaratmakla kalmayıp ofis mantığını da değiştiren Nelson, Eames ve Citterio'nun tasarımlarına layık bir proje yaratmaları bekleniyordu.

Benzer bir tasarıma bakın: Dr. Seuss'un bir çocuk kitabındaki resim gibi 12 katlı bir kanat

Tasarımcılar, verimlilik veya karlılık kriterlerini gelişimin merkezine koymadılar. Kendilerinden önceki meslektaşlarının tasarımlarını gözden geçirmek ve analiz etmekle zaman kaybetmediler, sadece kendi deneyimlerini ve hayal güçlerini test ettiler.

Gerekçeleri, meslektaşlar arasındaki samimiyetin ekip çalışması için önemli olmasıydı. Ancak diğer yandan, her çalışan konsantre olmak, yoğunlaşmak veya rahatlamak için sakin bir ortama ihtiyaç duyar. Ofis ortamı mümkün olduğunca eve yakın olmalıdır. Evde ayrı bir odaya çekilmek, sessiz bir köşede biraz zaman geçirmek ve ardından sevdiklerinizin yanına dönmek mümkün. Aile yaşamının büyük bir kısmı ortak bir alanda, genellikle mutfakta geçer.

"Hatırlıyor musun?. Geçmişte çiftlik evleri nasıl düzenlenirdi, herkes büyük bir masa etrafında toplanırdı?" diyor Ronan. Ve devam ediyor: "Bu masada biri oturmuş gazete okuyor, bir diğeri patates soyuyor, bir üçüncüsü masanın diğer ucunda bir saati tamir ediyor…"

Ve kardeşler kendilerine sorular sordular: "Ortalama olarak on beş kişi iş gününü aynı mekanda birlikte geçirirse ne olur?? Bir ofiste yaşamak gerçekten ne anlama geliyor?? Bir sistemin çeşitli ihtiyaçları karşılamak üzere nasıl tasarlanabileceği?

Bu durum, önceden belirlenmiş bir yapısı olmayan, tüm faaliyetlerin beyaz, homojen bir yüzey etrafında toplandığı, serbest duran bir platform olan "Joyn" (2004) tasarımını ortaya çıkarmıştır.

Bouroullec kardeşler, Joyn adlı projeleriyle sadece mekân mantığını yeniden düzenlemeyi değil, aynı zamanda ofisin hiyerarşik yapısını da kökten değiştirmeyi başardılar: önünüzdeki masanın müdürün masası mı yoksa resepsiyon görevlisinin masası mı olduğunu anlamak mümkün değil. Bu yaklaşım bir banka veya tasarım ofisinde de uygulanabilir. Sistemin ana avantajı özgürlüktür. Yeni ofis türü, üzerinde iş etkinliklerinin gerçekleştiği bir manzaradan ibaret.

Joyn" ofis alanı düzenleme projesi

İç tasarım için bir bitkiyi veya deniz yosununu andıran modüler bir sistem olan Algues oluşturuldu. Enjeksiyon kalıplı plastik elemanlar, opak ve yarı şeffaf olmak üzere çeşitli bölmeler oluşturmak için birbirine bağlanabilir. Mimari ve iç dekorasyon için modüller.

Modüler aksesuar Algues

'Yaşayan bir ofis manzarası' fikri, 'Net'n'Nest' (2006) adı verilen yeni bir ofis konseptinin temelini oluşturmaktadır. Bir ofisin tüm işleyişi ilkelere dayanır: Ofis, ekip çalışması için bir buluşma yeri (ağ oluşturma) ve çalışanların mahremiyete sahip olabileceği ve odaklanabileceği bir yerdir (yuvalama). Yuvada bir ofis kanepesi bulunmaktadır.

Net'n'Nest ofis alanı tasarımı

Alcove kanepe (2006), kesintisiz çalışmanıza olanak tanıyan yüksek yan ve arka tarafları sayesinde yalıtılmış bir alan yaratır. Birbirine bakan iki kanepe, resmi ve gayri resmi ortamların benzersiz bir karışımını oluşturur. Kumaş döşemeli duvarlar sesi emer, böylece iletişim katılımcıları gizli konuşmalar için kapalı kapılar ardına sığınmak zorunda kalmaz. Kanepe tek bir ünite olarak işlev görebilir veya o andaki faaliyet türüne bağlı olarak kullanıcıya konfor sunmak için parçalara ayrılabilir.

Alcove kanepe (2006)

Ronan ve Erwan Bouroullec, Vitra'nın büyüyen koleksiyonu için, külotlu çoraplarda kullanılana benzer dayanıklı bir örme kumaş kullandıkları, rahatça alçalabilen büyük bir sandalye olan "Slow" (2007) da dahil olmak üzere çok sayıda tasarım yaptı.

Yavaş" koltuk (2007)

Vitra Müzesi'ndeki Evim sergisi için hazırlanan Dikiş Odası (2007) enstalasyonu, tasarımcılar tarafından bir 'rahatlama odası' olarak tanımlanıyor. Tasarım, kumaş şeritlerle bölünmüş ve tokalarla birbirine bağlanabilen iki bölmeden oluşmaktadır. "Modüler tekstil duvarlar, rahatlama ve dinlenme için mobil geçici alanlar, düşünme ve iyileşme için bir yer oluşturuyor" diyen sergi organizatörlerinin basın açıklaması şöyle.

Dikiş Odası enstalasyonu (2007)

2007 yılında Danimarkalı üretici Kvadrat için tasarlanan 'North Tiles' ürünü İsveçli Forum AID dergisinin mimari, iç tasarım ve endüstriyel tasarım ödülünü kazandı. Karton pullardan veya sentetik malzemeden yapılmış paneller, alanları düzenlemenin ve bölgelendirmenin yanı sıra onları dekore etmenin yeni bir yoludur. Karolar, ses emici etkiye sahip bir malzemeden yapıldıkları için akustik bir işleve de sahiptir.

North Tiles panelleri

İç içe geçmiş plastik dallardan yapılmış bir koltuk olan Vegetal (2008), canlı bir bitki gibi görünüyor. Konforlu koltuk çok yönlüdür – hem iç hem de dış tasarım için kullanılabilir. Dayanıklı Miramid® plastik, sandalye için GIT adı verilen özel bir enjeksiyon kalıplama tekniğiyle kullanıldı. Kardeşler, yirminci yüzyılın başlarında Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bir moda akımından ilham aldılar. Ürün 6 farklı renkte piyasaya sürüldü.

Bitkisel koltuk (2008)

Ligne Roset için tasarlanan Ploum kanepe (2011). Tasarımcılar diyor ki. Modern ve çok rahat bir kanepe yaratmaya çalıştılar. Ploum, tüm vücudun yumuşak ve hoş bir yüzey üzerinde durduğu geniş bir platformdur. Elastik kumaş modernliğe bir övgü olarak kullanılır ve esnekliği olağanüstü kullanıcı konforu sunar.

Ploum kanepe (2011)

Nanimarquina için Losanges halısı (2011) – tasarımcıların İran halısı yapımındaki zanaatkarlık tekniğine olan ilgisinin bir sonucu. Çok ince bir parçadır ve üzerinde birbirine bağlanarak büyük bir kesik baklava dilimi oluşturan 13 farklı renkten oluşan bir desen vardır. Her parça Kuzey Pakistanlı zanaatkarlar tarafından el yapımıdır ve boyutları farklıdır, bu da onları benzersiz kılar. Hammadde Afgan yünüdür, elle işlenir ve boyanır, her seferinde benzersiz tonlara bürünür.

Nanimarquina için Losanges halı (2011)

Tasarımcılar daha sonra serbest biçimli raf destekleri 'Corniches'i (2012) yarattılar.

Korniş raf destekleri

Bu arada 'yaşayan ofis manzarası' fikri gelişmeye devam etti ve 2012 yılında Vitra, Bouroullec'in yeni bir tasarımı olan Workbay'i piyasaya sürdü. Açık iletişim için bir platform ve gayri resmi toplantılar için kanepelerden sonra, ofis ortamına üçüncü bir unsur eklendi: kullanımı kolay, sağlam, hafif ve mobil, modern ofislere uygun paneller.

Duvarlar kavisli, düz veya yıldız şeklinde, iki farklı seviyede düzenlenmiştir, böylece alanı karıştırmaz veya çalışma alanını karıştırmaz. Gürültü yalıtımı, otomotiv endüstrisinde yaygın olarak kullanılan güçlü bir kumaşla kaplı alüminyum bir yapı ile sağlanır. Sıcak renk yelpazesi hoş ve sade bir his uyandırır.

Doğası gereği organik olan sistem, kardeşlerin mikro mimarinin esnekliğini ve modülerliğini nasıl anladıklarını tam olarak gösteriyor: Bir insanın kimseyi rahatsız etmeden telefonla konuşabileceği, özel sohbetler yapabileceği, önemli kararlar üzerinde düşünebileceği veya sadece sessizliğin tadını çıkarabileceği bir yere sahip olması gerekir.

Workbay ofis alanı projesi

Kişiselleştirilmiş alanlara yönelik eğilim, Axor banyo koleksiyonunda kendini gösteriyor. Tasarım, ihtiyaca, isteğe ve estetiğe bağlı olarak aksesuarları muslukların üzerine veya lavaboların etrafına yerleştirmek için bolca özgürlük sağlar. Banyoda, projeksiyonlar farklı seviyelerde bile uyumlu bir şekilde etkileşime giriyor.

Axor banyo tasarımı

Ronan ve Erwan Bouroullec çağdaş tasarım üzerine

Ronan ve Erwan Bouroullec, modern planlamanın iki temel dayanağı olduğuna inanıyor. Biri Charles ve Ray Eames gibi ABD'li tasarımcılar tarafından yaratıldı, 40'lı ve 50'li yıllarda yenilikçilerdi, teknolojileri tasarım sanatı üzerinde büyük bir etkiye sahipti. Diğeri ise 70'li ve 80'li yılların önde gelen İtalyan tasarımcılarından oluşuyor ve modern yaşama uyarlanmış tamamen yeni bir tipoloji yarattılar.

Kendinizi tasarıma adamaya ne zaman karar verdiniz??

Ronan: Tam olarak bilmiyorum ama bir şeyler yapmayı hep sevmişimdir ama 15 yaşıma geldiğimde yapmak istediğimin bu olduğundan emindim. Bu garip çünkü ailem sanat ya da tasarım hayranı değildi ve nesne yaratmakla ilgilenmiyorlardı. Bu arada, Erwan ve ben bu alanda bir şeyler öğrenmek için çok fazla fırsatın olmadığı bir köyde büyüdük. Dürüst olmak gerekirse, tasarımla hiç ilgilenmedim. Aslında ben her zaman nesnelerin dünyasından ilham almışımdır. Küçüklüğümden beri güzel formlar beni büyüler ve nasıl yapıldıklarını bilmek isterdim.

Görünüşe göre kardeş olmak ve birlikte çalışmak zor. Bir anlaşmaya varmak zor olmalı?

Hiçbir şey daha basit olamazdı. Projeleri paylaşmayız. Bizim durumumuzda, ikimiz de işin içindeyiz. Süreci biraz uzattığını kabul etmekle birlikte, çalışmanın nişlerini zenginleştiriyor. Örneğin, görsel bir imaj geliştiririz; her birimiz farklı bir görüşe sahip olabiliriz. Günler hatta haftalar süren tartışmalar kavgalara yol açabilir, ancak sonunda karşılaştığımız soruna ortak bir çözüm buluruz. Bencil olmamaya çalışıyoruz ki en zor kısmı da bu. Birbirimizi dinleriz, çok konuşuruz. İkimiz de işimize tutkuyla bağlıyız, bu yüzden uzlaşabiliriz. Sonuç: Zor olabilir ama zenginleştirici bir deneyimdir.

Sentezleme yeteneği, kompozisyonel basitlik. Pek çok kişinin endüstriyel tasarıma devrim niteliğinde bir katkı olarak gördüğü bu temiz hatları nasıl elde ettiniz??

"Skandal" eserler yaratmayı amaçlamıyoruz ve projelerimizin içinde yer alacağı çevreye, sanki bu manzarada her zaman var olmuşlar gibi derin bir saygı duyuyoruz. Projelerimiz, doğru form arayışının bir sonucudur. Her ayrıntı dikkatle düşünülmüş, gerektiğinde değiştirilmiş ve genel denge için kontrol edilmiştir. Genellikle bir nesnenin yüzeyinden gereksiz malzemeleri çıkarırız ve geriye sadece gerekli olanları bırakırız.

Tasarımlarınızda dikkat çeken şey, şekilleri yeniden hayal etmeleri.

Uzun zamandır olaylara yaratıcı ilkelerimizi yansıtacak şekilde yaklaşıyoruz. Birçok kavram tamamen sezgiseldir. Bu yaklaşım, sorunlara farklı açılardan yaklaşmamızı sağladı ve bazen şaşırtıcı sonuçlara yol açtı. Olayları yeni bir ışıkta görme yeteneğimizi korumaya çalışıyoruz, ancak bize yakın ve değerli olan ve kendi yaşam deneyimlerimize dayanan bir ışıkta.

Güçlü yönlerinizin tartışılmaz olduğu 4 husus var: 1) mevcut nesne tipolojilerini belirlemek ve yeniden yorumlamak; 2) çevrenin dengesini bozmayan faydalı şeyler yapmak; 3) kullanıcının karakterini değiştirebileceği, onlara kendi kimliklerini kazandıran "açık" ürünler yaratmak; 4) nesnelerin endüstriyel üretime uyarlanmasını sağlamak.

İyi analiz, ancak asıl mesele bu değil, projeye ve bağlama göre değişir. Tek bir reçete veya "varsayılan" eylem yoktur. Burada önemli bir nokta var: Yapımcılarla işbirliği. Birkaç şirketle çalışıyoruz ve onlarla yakın endüstriyel ilişkiler sürdürüyoruz, çünkü bunun nihai ürünün kalitesini etkilediğini biliyoruz.

Yaratımlarınız pratik uygulamalar açısından çeşitlilik gösterse de, tamamen dekoratif aksesuarlar yaratmaya ilgi gösterdiniz.

Evet, her nesne işlevseldir ama bu önemsizdir. Önemli olan, eserin ev içi manzaranın bir parçası haline gelmesi, günlük hayatımıza dahil olması ve hatta varlığımızın bir sembolü haline gelmesidir. Bu, tasarımcının çalışma alanıdır.

Alcove kanepeler (2006) sadece oturmak için tasarlanmış mobilya parçaları değildir, kullanıcı için samimi bir alan oluştururlar. Bu parça, Lit Clos (2000) veya Vitra Müzesi'ndeki Evim için yaptığınız Dikiş Odası enstalasyonu (2007) gibi önceki projelerinizden bazılarını yansıtıyor. Çözümleriniz çocuk oyuncağını andırıyor..

Alanları kolaylıkla tanımlayabilmekle çok ilgileniyoruz ve bazı projeler ölçeklendirme becerisi gerektiriyor. Size çocuk oyunlarını hatırlatabilir. Tıpkı bir çocuğun kendi ölçülerine göre bir alan açmak ve bir "ev" inşa etmek istemesi gibi, biz de yetişkinlerin ölçeğini mekana entegre etmeye, yapıyı yaşadıkları yerle ilişkilendirmeye çalışıyoruz. Alcove kanepede alan, insan vücudunun ölçeğine göre sınırlandırılmıştır.

Modüler sistemleriniz (deniz yosunu, bulutlar, dallar ve fayanslar) iç tasarımla ilgili ve doğada olma hissi yaratıyor. Uzayı şekillendirmeye olan ilginiz nereden geldi??

Başlangıçta amaç, beyaz duvarların monotonluğuna bir alternatif sunmaktı. Farklı modüler sistem türleri farklı atmosferler yaratır. Örneğin Les Tuiles (kiremit), dışarıdan gelen gürültüyü azaltarak korunaklı bir alan yaratır. Asıl önemli olan önerilerimizin devrimci olması değildir: bölünmeler çeşitli biçimlerde ve çeşitli kültürlerde her zaman var olmuştur. Bunları sadece kullanıcının ihtiyaçlarına ve modern üretim teknolojisinin olanaklarına göre uyarladık. Bu sistemlerle ilgili önemli olan şey, modülün şeklini ve yerleşimini seçen sahibi tarafından özgürce kullanılabilmeleridir.

Bize Kreo Galeri'deki sergiden bahsedin. Sanatla uğraşmak için tasarımı bıraktınız veya bu ikisi arasındaki sınırları bulanıklaştırmayı hedefliyorsunuz?

Kreo Galeri, endüstriyel tasarım, pazar veya üretimle ilgili olmayan projeler önerebileceğimiz deneysel bir alan. Burada örneğin yeni şekiller ve yeni malzemeler uyguluyoruz. Sonuç alışılmadık bir enstalasyon olabilir, ancak asıl bulmaya çalıştığımız şey projenin gelecekte endüstride nasıl kullanılacağıdır. Kreo Galerisi bir defterdeki üç boyutlu bir taslak gibidir.

Evinizde tasarladığınız bir şeyler var?

Hiçbir şey. Bir parçayı bitirdiğimizde, onu unutmaya eğilimliyizdir, böylece taze bir enerjiyle bir sonrakine konsantre olabiliriz.

İlginç bir iç mekan: Ross Lovegrove. Galli endüstriyel tasarımcı, yenilenebilir enerji arayıcısı ve savunucusu