Tasarım Müzesi sayfalarının tüm ziyaretçilerine sağlık ve esenlik dileriz.
Sadece yazarın amacını, niyetini anlayan ve sanat eserinin yaratıcısının ruh halini hisseden gerçek bir benzer düşünen kişi, sıra dışı bir sanatçının eserini gerçekten takdir edebilir. Özellikle de ekranın teması yeşilse.
Brezilyalı Enrique Oliveira'nın enstalasyonunu takdir etmek için heykeli dışarıdan görmek yeterli değil, içine de girmeniz gerekiyor.
Tutkulu doğaseverlerin eserleri, bilmeyenler için alışılmadık ve tuhaftır. Sanatçı, atık ahşap ve metalden devasa kökler ya da bunların büyütülmüş kopyalarını yapıyor. İnsanın doğayı ancak içinde yürüyerek ve kökler ile formun iç içe geçmesini öğrenerek daha iyi anlayabileceğine inanıyor.
Brezilyalı sanatçının en iyi eserlerinin sergilendiği salon işte böyle görünüyor. Dev yapay kökler odanın etrafını sarmış, sütunların etrafına dolanmış ve birbirlerine karışmış.
Yakından bakarsanız, doğal ahşap rengini veren çok sayıda eski kontrplak levhayla kaplanmış olduklarını görürsünüz. Beyaz duvarlar ve sütunlar karşısında acımasız görünüyor.
Meyve ve süs bitkileri dikmeye alışkınız ve içlerinde neler olup bittiğini düşünmüyoruz. Biz daha çok görünüm ve hasatla ilgileniyoruz.
Enrique'nin heykelinde asıl mesele sadece dışarıya bakmak değil, iç labirentte yürümek ve kendinizi doğanın bir parçası, küçük bir bileşeni, ağacın özsuyu olarak hissetmektir.
Sanatçı tarafından oluşturulan bir enstalasyon aracılığıyla herkes doğayı içeriden keşfetme hakkına sahiptir. Birçok kişi bu fırsattan yararlandı bile.
Eski püskü kontrplak ve tahtalarla kaplanmış devasa bir boru, daha ince tünellere ayrılıyor. Uzakta tavandaki bir lambanın ışığını, daha doğrusu dev bir kılcal damarın tepesini görebilirsiniz.
Benzer bir tasarıma bakın: Manoiglau'nun lüks kristal avizeleri, farklı kişiliğinizin bir aksanıdır
Doğasever, yapısını önce metalden inşa etti ve ardından her iki tarafı da kontrplakla kapladı. İnşaat alanlarından topladı. İşçilerin iş bittiğinde attıkları atık bir üründür.
Ahşabın çöpe atılamayacak kadar pahalı olduğunu düşündüğü için, eski kontrplağı labirentinin duvarlarını süslemek için kullanarak ona ikinci bir hayat vermeye karar verdi.
Heykeltıraş bu şekilde doğaya kaybettiği parçayı geri verdiğine inanıyor. Dahası, kenarlarındaki çatlak ve çürümüş levhalar sanatçının fikrine bir tür çekicilik katıyor.
Şimdi sola doğru uzanan kökü ve içindeki tavan ışığını daha net görebilirsiniz. Kullanılan ışık sarıdır, normal akkor ampuller. Radyasyon spektrumları güneşinkine en yakın olduğu için bu muhtemelen kasıtlı olarak yapılmıştır.
Yazar şeritleri eksen boyunca düzenlediğinden, duvar dekorasyonu dışarıdan daha doğal görünüyor. Farklı renkler, ahşap ultraviyole ışığa maruz kaldığında değişen doğal bir renk geçişi yaratır.
Kirli ve yıpranmış görünüm, topraktaki canlı bir kökün doğal yüzey durumuna karşılık gelir.
Heykel böyle başladı. İlk olarak yazar, çizdiği taslağa göre modeli konumlandırmak için salonu kilometre taşlarıyla işaretledi.
Daha sonra bir tel çerçeve oluşturarak geçişi iple sabitleyin. Sonuç, içinden bile geçebileceğiniz şeffaf bir yapıdır.
Daha sonra tel pah üzerine bir metal levha tabakası yerleştirildi. Gelecekteki gezilerin güvenliğini sağlamak için sağlam ve güvenilir bir tünel oluşturdu.
Tasarım tüm odayı dolduruyor. Birinci kat seviyesinde bulunan gözlem güvertesinden dışarıdan bakabilirsiniz.
Bahçe heykelinin büyüklüğü göz önüne alındığında, görünümünü ancak yukarıdan tam olarak takdir edebilirsiniz. Seyirci alanının bir kısmı sağ tarafta görülebilir. Dileyenler daha sonra aşağı inip içeride yürüyebilir ve yaşayan doğanın bir parçası haline gelebilir.
Malzeme kademeli olarak toplandı ve dev kökün yüzeyi kontrplakla kaplandı, şantiye atıkların bir kısmından kurtulmakta sorun yaşamadı.
Sergi salonuna gelen ziyaretçileri büyülemek için bir çağdaş sanat eseri yaratıldı. Bazıları doğanın bir parçası olmayı çoktan denedi.
İlginç bir iç mekan: İzleyicide güçlü duygular uyandıran, çocukluğunu anımsatan muhteşem bir sanat. Ekaterina Panikanova'nın özgün stilinin özellikleri
Bu ilginç girişimle ilgili sormak istediğim soru şu: Köklerin içinde yürüyerek doğayla bağlantıyı hissetmek nasıl bir deneyimdir? Bu deneyimi yaşamış olanlar bunu nasıl tanımlarlar?
Köklerin içinde yürümenin doğayla bağlantıyı hissettiren benzersiz bir deneyim olduğu söylenir. Doğanın enerjisini ve yaşam gücünü doğrudan hissetmek, toprakla birlikte olmanın huzurunu yaşamak insanı yenileyici bir etki yaratır. Bu deneyimi yaşayanlar genellikle bunu sakinlik, dinginlik ve iç huzuru olarak tanımlarlar. Ayrıca köklerle birlikte doğanın titreşimlerini, canlılığını ve güzelliğini hissederek yaşamın daha derin bir anlamını keşfettiklerini belirtirler. Bu deneyim insanın kendini ve çevresini daha iyi anlamasına ve doğayla daha yakın bir ilişki kurmasına yardımcı olabilir.